 Wysłany: Pią 16:19, 08 Lut 2008 Temat postu: |
|
nie o to chodzi, jest ok  |
|
| Wysłany: Czw 23:01, 07 Lut 2008 Temat postu: |
|
| No, w sumie fakt. Rzeczywiście, trochę za bardzo wydumane z mojej strony^^' | |
| Wysłany: Czw 19:28, 07 Lut 2008 Temat postu: |
|
| Ok, ja Twoją wypowiedź zinterpretowałam trochę inaczej, ale to też jest jakieś wyjście. Rozstajemy się, żeby się nie rozczarować. Jakieś wyjście, ale chyba rzadko coś takiego się zdarza "w realu"...? | |
| Wysłany: Śro 16:04, 06 Lut 2008 Temat postu: |
|
| No z pewnością. Ideały mają to do siebie, że nie opuszczają, ani się ich nie opuszcza. Mnie chodziło o to, czy to rozczarowanie było spowodowane głębszym poznaniem drugiej osoby, czy też bardziej płytkim. | |
| Wysłany: Wto 20:44, 05 Lut 2008 Temat postu: |
|
| A może to rozstanie spowodowane jest właśnie rozczarowaniem? Może właśnie okazało się, że ten ideał nie jest taki idealny, a to oznacza rozstanie... ??? | |
| Wysłany: Sob 17:46, 19 Sty 2008 Temat postu: |
|
| Tragizm niemożności bycia razem... Straszna rzecz... Ale nasuwa mi się nieco przewrotna refleksja, że może to lepiej, żeby ten ideał nie okazał się w rzeczywistości zupełnie inny? | |
| Wysłany: Pią 13:54, 28 Gru 2007 Temat postu: |
|
| Hmm... takie mało optymistyczne zakończenie, ale za to wydaje mi sie ze dobrze pasuje do całości wiersza. Miłość i bół rozstania, a pozniej pustka i samotność. To chyba jest ostatnie juz pozegnanie i da sie to odczuc... | |
| Wysłany: Czw 11:01, 27 Gru 2007 Temat postu: Pożegnanie |
|
| Powiedzmy, że czas na coś nowego... i wasze komentarze!!
Pożegnanie muskasz mnie ustami delikatnie i toniesz w głębi mych oczu wtulony we włosy moje próbujesz coś mówić lecz tylko szeptasz cicho słowa ostatnie biernie drżę w twoich ramionach z zimna i strachu a oczy zasnute mgłą płaczą cichy szloch spod mokrych rzęs twoich wzrok zrozpaczony i ręce gubisz na mojej talii próbując mnie pochłonąć i zapamiętać tak mnie boli gdy dotykam twych silnych ramion a myśl zabija nóż w plecy stokrotnie całując twą grdykę konam a po plecach przebiegają ciarki rozkoszy czy bólu już tylko złączeni opuszkami palców patrzymy sobie w oczy ból najgłębszy a w tle wyrazy najgorętsze ukryte pod koniecznością szepty i szlochy rozdzierają powietrze a nam ciągle nie śpieszno okrywamy się płaszczem obojętności i odchodzimy śpiewając różne piosenki wiadome jest jednak od początku że daleko nie zajdziemy i tylko skonamy gdzieś daleko sami w bólu i cierpieniu płacąc za szczęście pustka nas ogarnia nie ważne czy kochamy samotność zwycięża Lena Bytnar, listopad 2007 r. |
|